حضرت
حجة الاسلام و المسلمین ((آقاى حاج سیّدمحمد تقى حشمت الواعظین طباطبائى
قمى )) داستانى را از ((آیت الله العظمى مرعشى نجفى قدس سره )) اینچنین نقل فرمود:
یکى
از علماى نجف اشرف ، که مدّتى در قم آمده بود، براى من چنین نقل کرد که :
من مشکلى داشتم به مسجد جمکران رفتم درد دل خود را به محضر ((حضرت بقیة
الله حجةّبن الحسن العسکرى امام زمان (عجل الله تعالى فرجه الشریف )) عرضه
داشتم و از وى خواستم که نزد خدا شفاعت کند تا مشکلم حل شود.
براى همین
منظور بکرّات به مسجد جمکران رفتم ولى نتیجه اى ندیدم . روزى هنگام نماز
دلم شکست و عرضکردم : مولاجان ، آیا جایز است که در محضر شما و در منزل شما
باشم و به دیگرى متوسل شوم ؟ شما امام من مى باشید، آیا زشت نیست با وجود
امام حتّى به ((علمدار کربلا قمربنى هاشم (ع ))) متوسل شوم و او را نزد خدا
شفیع قرار دهم ؟!
از شدت تاثر بین خواب و بیدارى قرار گرفته بودم .
ناگهان با چهره نورانى قطب عالم امکان ((حضرت حجّت بن الحسن العسکرى عجل
الله تعالى فرجه الشریف )) مواجه شدم .
بدون تامل به حضرتش سلام کردم .
حضرت
با محبت و بزرگوارى جوابم را دادند و فرمودند: ((نه تنها زشت نیست و نه
تنها ناراحت نمى شوم به علمدار کربلا متوّسل شوى ، بلکه شما را راهنمائى هم
مى کنم که به حضرتش چه بگویى .
چون خواستى از ((حضرت ابوالفضل (ع ))) حاجت بخواهى ، این چنین بگو: ((یا اباالغوث ادرکنى )) اى آقا پناهم بده .))( لاله هاى رنگارنگ ، ص114 )
*******************************************
((عباس ))
در حروف ابجد مطابق با عدد 133 است . به تجربه رسیده که اگر کسى براى
برآورده شدن حاجت و رفع گرفتارى ، بعد از نماز روز جمعه ، 133 مرتبه رجاءً
بگوید: یا کاشِفَ الْکَرْبِ عَنْ وَجْهِ الْحُسَیْنِ اِکْشِفْ لى کَرْبى بِحَقِ اَخْیکَ الْحُسَیْنِ (ع) حاجت او برآورده و گرفتارى برطرف مى شود.
داخل ضریح حضرت:
فَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَیْهِ
قَالُواْ یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ
وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُّزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَتَصَدَّقْ
عَلَیْنَآ إِنَّ اللّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ
پس آن گاه که بر او وارد شدند ، گفتند: « ای عزیز! به ما و خانواده ما سختی رسیده است و سرمایه ای ناچیز آورده ایم پس پیمانه را برچربان و بر ما صدقه عطا کن ; زیرا خداوند صدقه دهندگان را سزا می دهد».
یا صاحب الزمان ، فاوف لنا الکیل
این روزها که سریال یوسف پیامبر رو میبینم مدام این آیه رو میخونم
لامصب این فیلمه بدجوری آدمو یاد امام عصر (عج) میندازه
یا ایها العزیز مسنا و اهلنا الضر
غفلت از یار گرفتار شدن هم دارد
از شما دور شدن زار شدن هم دارد
هر که از چشم بیفتاد محلش ندهند
عبد آلوده شدن خار شدن هم دارد
عیب از ماست که هر صبح نمی بینیمت
چشم بیمار شده تار شدن هم دارد
همه با درد به دنبال طبیبی هستیم
دوری از کوی تو بیمار شدن هم دارد
ای طبیب همه انگار دلت با ما نیست
بد شدن حس دل آزار شدن هم دارد
آنقدر حرف در این سینه ی ما جمع شده
این همه عقده تلنبار شدن هم دارد
از کریمان فقرا جود و کرم می خواهند
لطف بسیار طلبکار شدن هم دارد
نکند منتظر مردن مایی آقا؟!ـ
این بدی مانع دیدار شدن هم دارد
ما اسیریم اسیر غم دنیا هستیم
عفلت از یار گرفتار شدن هم دارد
دریافت صوت این مناجات با صدای حاج میثم مطیعی : کیفیت بالا + کیفیت متوسط
کفعمى در بلد الامین فرموده:
این دعاء حضرت صاحب الامر عَلَیْهِ السَّلام است که تعلیم فرمود آن را به شخصى که محبوس بود، پس خلاص شد:
اِلهى عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفآءُ وَ انْکَشَفَ الْغِطآءُ وَ
انْقَطَعَ الرَّجآءُ وَ ضاقَتِ الاَْرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمآءُ وَ اَنْتَ
الْمُسْتَعانُ وَ اِلَیْکَ الْمُشْتَکى وَ عَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِى
الشِّدَّةِ وَ الرَّخآءِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد
اُولِى الاَْمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ وَ عَرَّفْتَنا
بِذلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلا
قَریباً کَلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ یا مُحَمَّدُ یا عَلِىُّ یا
عَلِىُّ یا مُحَمَّدُ اِکْفِیانى فَاِنَّکُما کافِیانِ وَ انْصُرانى
فَاِنَّکُما ناصِرانِ یا مَوْلانا یا صاحِبَ الزَّمانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ
الْغَوْثَ اَدْرِکْنى اَدْرِکْنى اَدْرِکْنى السّاعَةَ السّاعَةَ
السّاعَةَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ بِحَقِّ
مُحَمَّد وَ الِهِ الطّاهِرینَ.
خدایا!
بلا و مصائب ما بزرگ شده
و بیچارگی ما بسی روشن
و پرده از روی کار برداشته شد
و امیدم نا امید شد
و زمین(با همه ی پهناوری اش)بر ما تنگ آمد؛
و آسمان و رحمتش از ما منع گردید
و تنها توئی یاور و معین ما و مرجع شکایت ما
و یگانه اعتماد ما! در هر سختی و آسانی بر لطف تو است
خدایا پس درود فرست بر محمد و آل محمد که صاحب امر الهی هستند
و بر ما اطاعتشان را واجب کردی
و به واسطه ی این متاع بودن مقامشان را به ما شناساندی
پس به حق منزلت و قدر آنها که به